Niewątpliwie ciągłe wykorzystanie pestycydów do walki ze szkodnikami domowymi w tym szczególnie z pluskwą domową nie jest obojętne dla naszego zdrowia, naszych dzieci, zdrowia naszych czworonożnych przyjaciół, ani środowiska naturalnego. Dobitnym przykładem działania na szkodę środowiska okazało się stosowanie DDT przeciw pluskwom, jednak inne substancje również nie są obojętne.
Mrówka faraona (Monomorium pharaonis) kolonizuje obszar Europejski od niemal dwustu lat. Na całym kontynencie występuje tylko i wyłącznie w obiektach ogrzewanych całorocznie.
Kolonie ,które nie mają dostępu do odpowiednich temperatur >18° C giną. Nie są one wstanie wychować robotnic zastępujących te ginące ze starości. Robotnice żyją wyjątkowo krótko jak na mrówki czyli maksymalnie do 90 dni.
Występuje u tego gatunku wyraźna separacja przestrzenna względem środowiska naturalnego. Kolonie, wydostające się, utrzymują się krótko i tylko w ciepłej porze roku. Interakcja ze środowiskiem naturalnym jest w związku z tym pomijalnym zjawiskiem, nieistotnym ekologicznie.
Ponadto prace naukowe badające wpływ tego gatunku na populacje owadów oraz innych mrówek w obszarach subtropikalnych i tropikalnych, gdzie mrówka ta żyje na wolności, nie wykazały istotnego negatywnego wpływu po jego introdukcji. Występowanie Monomorium pharaonis ,przez tak długi już okres czasu, w Europie nie wykazała jakichkolwiek negatywnych oddziaływań środowiskowych. Ponadto introdukcja do środowiska naturalnego jest niemożliwa z uwagi na wrażliwość tego owada na niską temperaturę, co całkowicie eliminuje taką ewentualność.
W Polsce i Europie nie występuje potencjał inwazyjności w środowisku naturalnym dla tego gatunku.
